Villa Cavrois w Croix to duża rezydencja zbudowana przez paryskiego architekta Roberta Mallet -Stevensa w 1932 , dla Paula Cavrois, przemysłowca włókienniczego z Roubaix w północnej Francji.
W 1929 roku dochodzi do przypadkowego spotkania Paula Cavrois z francuskim architektem i projektantem Robertem Mallet -Stevensem, który obok Le Corbusiera jest uważany za najbardziej wpływową postać francuskiej architektury międzywojennej, podczas którego przemysłowiec składa zamówienie na zaprojektowanie jego nowej rezydencji.
Obiekt stanowi przykład eleganckiej i prostej, wczesnej architektury modernistycznej, propagowanej w latach 20. XX wieku. Przemysłowiec pragnął posiadać dom czysty, higieniczny, zapewniający wysoki komfort mieszkania i umożliwiający uprawianie czynnego wypoczynku w obszernym ogrodzie wokół. Sama willa ma długość 65,6 m, na którym to dystansie spiętrzają się poszczególne bryły obiektu, w tym tarasy.
Wizja architektury według Stevensa jest zgodna z założeniami programowymi północno francuskiego ruchu awangardowego -Le Groupe Vouloir, który w swoim porywistym manifeście zdecydowanie potępia tradycyjną klasyczność, salonową oficjalność i akademizm, oraz głosi czystość sztuki, twierdząc, że powinna być ona inspirowana przez życie, być istotą życia, a w kwestii architektury zdecydowanie sprzeciwia się kierunkowi regionalno- tradycyjnemu w odbudowie powojennych zniszczeń, promując przy tym architekturę stylu międzynarodowego.
Na estetykę willi w dużej mierze miały wpływ takie realizacje jak pałac Stoclet Józefa Hoffmanna w Brukseli w latach 1905 -1911 r., Ratusz Willema Marinusa Dudoka w Hilversum (1928/30) oraz Architektura Franka Lloyda Wrighta.
Mimo swojego charakteru architektury modernistycznej, projekt w wielu aspektach odbiega od ówczesnych idei nowoczesnego budownictwa, min przez stosowanie elementów dekoracyjnych ( chodzi tu o postulaty Adolfa Loosa – „ornament to zbrodnia”). Niedawne utworzenie Unii współczesnych artystów, której Mallet-Stevens jest założycielem, i dyskusje podejmowane w tej grupie w celu określenia nowych relacji między architekturą i sztuką dekoracji, częściowo pomaga wyjaśnić osobliwość projektu.
Mallet-Stevens w projekcie Villa Cavrois, wykorzystując możliwości jakie daje architektura wnętrz, próbuje zdefiniować związki zachodzące pomiędzy oryginalnym wzornictwem i architekturą. Tak więc, dwa lustra umieszczone na zbiegających się ścianach każdego rogu przedpokoju są przykładem, jak sztuczka -odbicia i braku materiału, który one naśladują - służy zarówno do powielania różnych zakamarków wnętrza, ale też do rozwijania idei dematerializacji.
Wnętrze zostało umeblowane względnie prostymi meblami, które kontrastują z wyrafinowaną pozycją społeczną właścicieli. Jest to odzwierciedleniem panujących priorytetów estetycznych. Ponadto umeblowanie poszczególnych pomieszczeń odzwierciedla naszą psychologię postrzegania ich; jadalnia rodziców - stabilności rodziny, biura -dynamika gospodarcza, buduar -frywolność świata, łazienki -higiena i sport. W projektach wnętrza zastosowano szeroką gamę artykułów, od wyrobów luksusowej sztuki dekoracyjnej, po bardzo awangardowe meble od De Stijl. Ta forma inscenizacji życia domowego, porównywana do roli, jaką Mallet-Stevens przypisuje scenografii filmowej, jest podkreślona przez polichromie wnętrza. Jednorodne monotonne ciągi murów płynnie przechodzą w serię kolorowych płaszczyzn. Ta praktyka “iluzjonizmu kolorem” jest wykorzystana w szerokim zakresie i wydaje się nie podporządkowywać obecnie panującym dogmatom które nie akceptują w architekturze zbyt śmiałych eksperymentów strukturą i kolorem. Ale Mallet –Stevens nie przejmuje się tym, i pozwala sobie na swobodną grę cieni i barw , subtelnie się przenikających, które nadają wnętrzom odpowiedni poziom reprezentacyjności. Natomiast umiejętne zastosowanie detalu pozwoliło mu na stworzenie dzieła w którym z sukcesem połączył estetykę grupy de Stijl i współczesnej architektury francuskiej.
Budowę willi Cavrois zaczęto w 1929 roku, została ukończona w 1932, pierwotny stan willi trwał aż do wybuchu drugiej wojny światowej, kiedy to zostaje ona zarekwirowana przez wojska niemieckie. Po wojnie, w roku 1947 na zlecenie rodziny Cavrois willa zostaje znacznie przeprojektowana przez Pierrea Barbe, który min. zmniejsza wysokość hallu głównego i wprowadza szereg wewnętrznych przemian, ze względu na możliwości zmian własnościowych. Po śmierci Madame Cavrois w 1986 roku rodzina sprzedała dom spółce zajmującej się zarządzaniem nieruchomościami, której głównym celem jest parcelacja dużego parku przylegającego do willi. Od tego czasu dom zaczyna popadać w ruinę, oryginalne wnętrza zaprojektowane przez szereg artystów i rzemieślników takich jak projektanci wnętrz, rzeźbiarze, szklarze czy oświetleniowcy, którzy na stałe współpracowali z Mallet -Stevensem, ulegają stopniowej dewastacji, wyposażenie wnętrz zostaje rozkradzione, kubistyczne kompozycje w oknach wybite, willa staje się obiektem kłótni i szantażów. Obecnie trwa renowacja willi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz